اثر استروپ (stroop effect):
چکیده :اثر استروپ، یک آزمایش معروف روان شناسی است که برای نخستین بار توسط j.r stroop در سال ۱۹۳۰ به انجام رسید. این آزمایش، نشان میدهد که گفتن نام رنگ، زمانی که اسم رنگ با همان جوهر نوشته شده باشد، برای مردم بسیار ساده تر است. برای مثال، وقتی کلمه ی “قرمز” با جوهر قرمز نگاشته شده باشد، مردم خیلی راحت تر میتوانند آن را بخوانند. اما زمانی که کلمه و جوهر یکسان نباشند، مثلا رنگ سبز برای نوشتن کلمه ی قرمز استفاده شده باشد، مدت زمان بیشتری طول میکشد تا رنگ صحیح گفته شود. این به علت آن است که خواندن کلمات برای ما، به صورت خودکار انجام میپذیرد و همین امر باعث تداخل در پیدا کردن رنگ صحیح میگردد. محققان اغلب این اثر را با تست رنگ-کلمه استروپ مطالعه میکنند.
توضیحات کلیدی:
آزمایش: در آزمایش استروپ کلاسیک، از آزمودنی خواسته میشود رنگی که اسم آن رنگ با آن نوشته شده است را بگویند یعنی کلمه را نخوانند.دقت و سرعت اندازه گیری میشوند تا تأثیر تضاد (خواندن خودکار بر شناخت ارادی) بر توجه مشاهده شود.
شیوه کار: این اثر به علت خوانش خودکار لغات رخ میدهد، در حالی که تشخیص رنگی که اسم رنگ با آن نوشته شده است، به تلاش ذهنی بیشتری نیازمند است. این عدم تطابق باعث ایجاد تداخل شناختی و تاخیر زمان عکس العمل میگردد.
کاربرد: آزمایش استروپ، به طور گسترده ای در مطالعه ی توجه، خودکنترل گری و عملکرد مغز مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین ارتباط کلینیکی در سنجش مواردی مانند ADHD و آسیب های مغزی دارد.
پیامد:اثر استروپ بیانگر محدودیت های کنترل ذهنی و تمایل مغز به اولویت دادن به فعالیت های آشنا و خودکار میباشد.